Widzenia z tymczasowo aresztowanym

Osoba tymczasowo aresztowana ma prawo do widzeń zarówno z członkami rodziny, obrońcą, jak i innymi osobami (z osobą najbliższą co najmniej raz w miesiącu). Jest to jednak prawo znacznie ograniczone. Przede wszystkim dana osoba musi uzyskać na widzenie zgodę organu, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowanypozostaje. W tym celu należy złożyć stosowny wniosek, w którym należy podać swoje imię, nazwisko, adres, rodzaj i numer dokumentu tożsamości oraz pokrewieństwo/związek z tymczasowo aresztowanym. Zgoda wydawana jest w stosunku do konkretnego odwiedzającego – jeżeli inna osoba zechce odwiedzić osadzonego, musi uzyskać odrębną zgodę. Zarządzanie o udzieleniu zgody zazwyczaj określa termin, na który zostało wydane (a więc nie trzeba zdobywać nowej zgody przed każdą wizytą, o ile mieści się ona w terminie).

Po zdobyciu zgody można przejść do aranżowania widzenia. Każdy areszt śledczy ma swoje własne zasady organizacji. Najczęściej areszty przeznaczają na widzenia jeden lub dwa dni. Odbywają się one w określonych godzinach, a sam czas trwania widzenia jest ograniczony (60 minut). Niekiedy wymagane jest wcześniejsze zgłoszenie wizyty (na przykład rano w dzień planowanego widzenia).

Należy pamiętać, że co do zasady widzenia odbywają się w sposób uniemożliwiający bezpośredni kontakt z tymczasowo aresztowanym. Spotkanie w warunkach umożliwiających bezpośredni kontakt jest możliwe, ale tylko jeżeli zezwoli na to organ, do którego dyspozycji osadzony pozostaje. Najlepiej już wewniosku o widzenie zaznaczyć, że wnosimy o zezwolenie na widzenie w sposób umożliwiający bezpośredni kontakt (o ile to możliwe). W takiej sytuacji osadzony będzie mógł spożywać posiłki i napije przyniesione przez odwiedzjącego (zakupione na terenie aresztu). Osoby poniżej 15 roku życia nie mogą spotkać się z tymczasowo aresztowanym same – konieczna jest obecność przedstawiciela ustawowego, osoby najbliższej lub funkcjonariusza aresztu. Bez zbaczania jest tu czy widzenie odbywa się bez czy z możliwością bezpośredniego kontaktu.

Dodatkowo należy zaznaczyć, że organ może odmówić zarówno widzenia z możliwością bezpośredniego kontaktu, jak i widzeń z daną osobą w ogóle. W takim przypadku zarówno tymczasowo aresztowanemu, jak i danej osobie przysługuje zażalenie. Jeżeli zarządzenie zostanie utrzymane w mocy osoba, której odmowa dotyczy może złożyć kolejny wniosek o widzenie. Jeżeli i tym razem organ odmówi, służy jej zażalenie, ale tylko jeżeli drugi wniosek został złożony co najmniej po 3 miesiącach od pierwszego.

Większość opisanych powyżej zasad nie stosuje się do widzeń tymczasowo oskarżonego z obrońcą.

Odpowiednikiem tymczasowego aresztowania na gruncie postępowania w sprawach nieletnich jest schronisko młodzieżowe. Kwestie odwiedzin są tu regulowane odmiennie – istnieje domniemanie możliwości spotkania z osobami spoza zakładu. Prawo to może być wyłączone decyzją dyrektora schroniska wydaną z uwagi na okoliczności wymienione w art. 66 ustawy postępowanie w sprawach nieletnich. Sąd rodzinny może taką decyzję uchylić. Organizacja przeprowadzania odwiedzin ustalana jest przez dyrektora schroniska w formie regulaminu. Także tutaj kontakt z obrońcą lub pełnomocnikiem odbywa się na szczególnych zasadach.

Kontakt telefoniczny z tymczasowo aresztowanym

[stan prawny: sierpień 2018 r.]