Przestępstwo z art. 223a k.k. jest zachowaniem, które polega na publicznym nawoływaniu do udostępnienia informacji z życia prywatnego funkcjonariuszy organu powołanego do ochrony bezpieczeństwa publicznego albo funkcjonariusza Służby Więziennej (i nie tylko, ponieważ dotyczy to również ich najbliższych członków rodziny).
Warto podkreślić, iż przepis artykułu nie odnosi się wyłącznie do funkcjonariuszy organu powołanego do ochrony bezpieczeństwa publicznego albo funkcjonariusza Służby Więziennej sprawujących czynną służbę, ale również do emerytowanych, natomiast w takim przypadku musimy mieć związek z ich wcześniejszą działalnością sprawowaną w trakcie trwania służby.
Dobrem prawnie chronionym, czyli dobrem materialnym lub niematerialnym, które jest pozytywnie wartościowane przez społeczeństwo jest w tym przypadku bezpieczeństwo osobiste funkcjonariuszy (zgodnie z definicją funkcjonariusza zawartą w art. 115 §13 pkt 7 Kodeksu Karnego) wykonujących zadania w interesie publicznym oraz porządek konstytucyjny. W czasach nieustannie rozwijającej się cyfryzacji, najbardziej powszechnym miejscem styczności z przestępstwem z art. 223a k.k. jest Internet, a przede wszystkim media społecznościowe. Co więcej, jednostki często uważają, iż w świecie cyfrowym pozostają one bezkarne, natomiast nic bardziej mylnego, gdyż ich zachowanie (uznane za czyn zabroniony) jest zagrożone karą pozbawienia wolności do lat 3.
Art. 223b k.k. odnosi się do sfery osobistej funkcjonariusza organu powołanego do ochrony bezpieczeństwa publicznego, gdyż dotyczy udostępnienia informacji o życiu prywatnym, które stanowi potencjalne zagrożenie dla jego bezpieczeństwa bądź też jego osoby bliskiej.
Przepis artykułu jest niezwykle istotny dla zapewnienia strefy komfortu i poczucia spokoju dla rodziny pewnej grupy funkcjonariuszy, gdyż oni mogą być jeszcze w większym stopniu narażeni na naruszenie ich integralności życia prywatnego. Funkcjonariusze organu powołanego do ochrony bezpieczeństwa publicznego lub też Służby Więziennej ,ze względu na swoją działalność zawodową silnie powiązaną ze zwalczaniem przestępczości są bardzo narażeni na działania odwetowe.
Przedmiotem ochrony, podobnie jak w przypadku art. 223a k.k. jest dobro prawne, jako bezpieczeństwo osobiste, a także ochrona państwa. Interes indywidualny, który podlega ochronie, obejmuje prywatność – rozumianą nie tylko jako jego życie osobiste, ale również jako obszar mający znaczenie dla jego personalnego bezpieczeństwa. Dotyczy to m.in. ochrony danych osobowych, adresu zamieszkania, informacji o rodzinie czy codziennych zwyczajów. Z kolei interes publiczny polega na zapewnieniu sprawnego działania służb państwowych odpowiedzialnych za bezpieczeństwo i porządek publiczny. Aby ten cel był możliwy do osiągnięcia, konieczna jest ich ochrona przed ujawnianiem informacji, które mogą narażać ich na ryzyko.
Wprowadzenie przepisów karnych penalizujących upublicznianie prywatnych danych funkcjonariuszy (zgodnie z definicją zawartą w art. 115 §13 pkt 7) w sytuacjach mogących prowadzić do zagrożenia ich zdrowia lub życia, ma zapobiegać tzw. presji zastraszającej – niezależnie od tego, czy jej źródłem są grupy przestępcze, czy działania inspirowane ideologicznie.
