Zły stan zdrowia nie może być podstawą wstrzymania wykonania orzeczenia

Sytuacja zdrowotna skazanego może być przedmiotem rozważań sądu w postępowaniu w przedmiocie odroczenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności albo sądu penitencjarnego w postępowaniu o przerwę w wykonywaniu kary w trybie art. 153 Kodeksu karnego wykonawczego. Sąd który wydał orzeczenie w pierwszej instancji jest bowiem właściwy również w postępowaniu dotyczącym wykonania tego orzeczenia.
Wspomniany przepis Kodeksu karnego wykonawczego stanowi, że w sąd penitencjarny udziela przerwy w wykonaniu kary w wypadku  choroby psychicznej lub innej ciężkiej choroby uniemożliwiającej wykonywanie tej kary.  
W postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 28 października 2020 r. o sygn. V KK 443/20, Sąd Najwyższy rozważył kasację od wyroku sądu drugiej instancji. Obrońca wniósł o wstrzymanie wykonania prawomocnego orzeczenia na podstawie art. 532 § 1 Kodeksu postępowania karnego. Przepis ten stanowi, że w razie wniesienia kasacji Sąd Najwyższy może wstrzymać wykonanie zaskarżonego orzeczenia. W tej sytuacji, zdaniem obrońcy, skazany nie był w stanie odbywać kary w zakładzie karnym z uwagi na pozostawanie w złym stanie zdrowotnym.
Sąd Najwyższy stwierdził, że możliwość skorzystania przez skazanego z instytucji wstrzymania wykonania prawomocnego orzeczenia unormowanej w art. 532 § 1 k.p.k. należy łączyć jedynie z okolicznościami związanymi z nietrafnością merytoryczną zaskarżonego orzeczenia. Zdaniem SN okoliczności związane ze stanem zdrowia skazanego, jego sytuacją rodzinną czy innymi społecznie uzasadnionymi względami nie powinny być brane pod uwagę.
Sąd Najwyższy zaznaczył również, że sytuacja zdrowotna skazanego, może być przedmiotem rozważań sądu tylko w postępowaniu w przedmiocie odroczenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności albo postępowaniu o przerwę w wykonywaniu kary. Nie może jednak być przesłanką do zastosowania instytucji z art. 532 § 1 k.p.k.